Als het maar gezond is…?

“Kijk, jullie krijgen een meisje!” . Grote ogen. Een onderdrukte vloek. Dikke tranen. Huilen met grote uithalen. Paniek.

Ik kon het niet direct plaatsen. Had met haar te doen, kennelijk was haar wens héél anders. Haar partner keek me met grote vragende ogen aan.

Ergens bekroop me wel even de gedachte [Joh, ‘als het maar gezond is’, toch!?] . Wat ben ik blij dat ik dát niet heb gezegd..

In plaats daarvan, toen ze van de eerste schok was bekomen, vroeg ik:

“Wil je er iets over vertellen, waar die heftige emoties mee te maken hebben?”

Ze keek me even aan, toen ze begon te vertellen, kalm en emotieloos. Van wat ze als klein meisje mee had gemaakt. Wat ze aan niemand mocht vertellen. En toen ze dat wel deed, niemand haar geloofde. Niemand haar beschermde. Dat het heel lang duurde voor ze haar partner van nu voldoende vertrouwde. Maar dat ze dat eigenlijk, en daar kwamen de tranen opnieuw, niet – nooit – voor 100% zou kunnen. En nu kregen ze dus een dochter. Wat als zij háár niet kon beschermen?

Er zijn talloze situaties tijdens zwangerschap, bevalling en kraambed waarin eerder (seksueel) trauma een grote impact kan hebben. En dat gaat echt niet alleen over inwendig onderzoek. Ook over aanraking, oogcontact, woordgebruik, grenzen, toestemming. En over veiligheid, trauma-informed care, voorkomen van hertraumatisering. Wil je meer weten?