Het plakkertje. Dat geen plakkertje is.

>> Artikel website Ouders van Nu <<

Er was eens…. een plakkertje, dat geen plakkertje is. Of te wel: de schedelelectrode. Geen eufemistisch plakkertje, geen liefelijk draadje, maar een heus schroefdraadje. Net als de veer in een balpen, maar dan kleiner, dunner en korter. Dat schroefdraadje zit ook niet OP, maar IN het hoofdje van de baby — als een schedelelectrode wordt gebruikt tijdens de bevalling om de hartslag van de baby te monitoren. Doet dat pijn? Tja, de baby kan je het niet vragen, maar mij lijkt het niet fijn..

Moeten we die schedelelectrode dan maar afschaffen? Zeker niet, soms is er echt een goede reden om hem te gebruiken. Maar we moeten WEL heel goed nadenken of we hem écht nodig hebben. Eigenlijk is dat alleen wanneer, tijdens het maken van een hartfilmpje van de baby tijdens de bevalling, de hartslag uitwendig (met een dop op de buik van de moeder) niet goed geregistreerd kan worden. Soms heeft dat te maken met de houding waarin je ligt, of dat je graag veel wilt bewegen tijdens de weeën. Ook bij vrouwen met overgewicht kan uitwendige registratie lastiger zijn. Er zijn ook ziekenhuizen waar een schedelelectrode standaard is bij een inleiding of ruggenprik. Die aanbeveling staat overigens niet in landelijke richtlijnen.

Al deze informatie vind je ook in het item op de website van Ouders van Nu over het CTG dat ik recent, als een van de experts van Ouders van Nu heb geupdate. De redactie vroeg me specifiek om dit artikel te herzien, omdat daar nog wel werd gesproken over het beruchte ‘plakkertje’ en men daar (terecht!) commentaar op had gekregen. Wat vind je van het artikel zo?